Tres mulleres iraquíes enfróntanse á forca tras un xuízo sen garantía legal algunha . Non ás execucións !!! Hanging the womb of Iraq (link in English below)

In English:



http://www.brusselstribunal.org/hanging.htm

Declaración Internacional *

Tribunal BRussells (www.brusselstribunal.org),
14 de febreiro, 2007

IraqSolidaridad (www.iraqsolidaridad.org),
18 de febreiro, 2007

Traducido do inglés ao español por Paloma
Valverde (e ao galego por min)

“A ningunha
destas tres mulleres se lle permitíu o dereito a un
avogado. Os xuízos aos que as someteron eran ilegais de acordo coa
legalidad internacional. As tres son prisioneiras de guerra
con estatuto protexido segundo a Terceira Convención de Xenebra. A sua execución sería non só ilegal e sumaria, senón
completamente inmoral. A civilización do mundo repudia a pena de morte
á vez que os dirixentes feudales en Iraq fan un
espectáculo público das execucions.”

Wassan
Talib, de 31 anos, Zeynab Fadil, de 25 e Liqa Omar Muhammad de 26,
todas elas acusadas de “delitos contra a sociedade” por un goberno
que nin sequera é capaz de fornecer electricidade á poboación
pero que enche as rúas de cadáveres, enfróntanse a unha execución
inminente en Iraq. Todas
elas están na prisión de Kadimiya de Bagdad. Duas delas teñen
fillos pequenos. A filla de Liqa, dun ano, naceu no cárcere.
Todas as mulleres negan as acusacións polas que se enfrontan á forca.

O párrafo
156 do Código Penal iraquí, segundo o cal foron xulgadas,
sinala que “[…] calquera persoa que cometa intencionadamente un
acto coa pretensión de violar a independencia do seu país ou a súa
unidade, ou a seguridade do seu territorio e que ese acto, pola
súa natureza, implique tal violación é punible coa pena de morte”.
O goberno títere acusa a esas mulleres dos seus propios
crimes.

Falsos tribunais

Nun
país no que é evidente que non hai un sistema estatal ou xudicial,
a ocupación e o seu goberno marioneta utilizan, como en todos os
réximes represivos da Historia, tribunais falsos para
exterminar a quenes se lle opoñen. Non se pode celebrar ningún
xuízo legal mentres non se dean as condicións para un proceso
do xeito debido, polo menos a presenza e a seguridade dos avogados.

As
mulleres iraquíes son a memoria da vida da nación de Iraq. Pola contra,
o goberno nomeado por EEUU impón no seu atraso
únicamente unha cultura de morte. Mentres Iraq era o Estado máis
progresista da rexión respecto de os dereitos da muller, coa
invasión estadounidense se abolíu a lexislación protectora [da
muller]. EEUU e os seus conspiradores locais, ao provocar centos de miles
de viudas e reducir a vida en Iraq á loita pola mera
supervivencia, colocaron á muller no punto de mira e agora na forca.

Resistencia das mulleres

As
mulleres son sempre as primeiras e as últimas vítimas da
guerra. Aplaudimos os incontables actos de resistencia da muller
iraquí, xa sexa a súa resistencia fronte á cultura da violación,
da tortura e do asasinato por parte das forzas
estadounidenses e iraquíes, a súa fortaleza en seguir dando vida no medio
dun xenocidio patrocinado polo estado, a súa dignidade ao
enterrar aos seus maridos, fillos, fillas ou irmáns, ou as súas accións
directas contra unha ocupación militar, ilegal e fracasada.

Esiximos
a posta en liberdade de Wassan, Zeynab e Liqa e de todos os presos
e presas políticos en Iraq. Apelamos a todas as persoas,
organizacións, parlamentos, traballadores, sindicatos e Estados a retirar
o recoñecemento a este goberno iraquí prol-ocupación e
sectario. Chamamos a realizar protestas de forma inmediata fronte a cada
embaixada iraquí no mundo. Non hai honor algún en asasinar a mulleres.
A ocupación é a maior ditadura. Non son estas tres
mulleres ás que se debe xulgar; senón a este goberno e aos
seus pagadores estranxeiros.

*
Esta declaración foi promovida por Hana Albayaty, Ian Douglas,
Abdul Ilah Albayaty, Iman Saadoon, Dirk Adriaensens e Ayse Berktay.

Ademais das adhesións individuais, a declaración conta cos
primeiros apoios de Iraq Solidarity Association (Estocolmo), Centro
Brasileiro de Solidariedade aos Povos e Luta pela Paz Cebrapaz, BRussels Tribunal Committee, International Action Center (EEUU),
International Movement for a Just World (JUST), Gerald
and Maas, Canadian Arab Federation, Tunisian Institute of
International Relations (Paris), ademais da CEOSI

Texto orixinal
en inglés en:



http://www.brusselstribunal.org/hanging.htm

Nota de IraqSolidaridad:

1.
Véxase en IraqSolidaridad:


http://www.nodo50.org/iraq/2007/docs/represion_13-02-07.html .

Quince mitos sobre Linux

Se un busca na rede, pode atopar moitos documentos nos cales xente
coñecedora fai unha comparación obxectiva entre Linux e Windows (tanto
en servidores como en estacións de traballo). En moitos dos documentos
expóñense puntos validos e vigentes en contra de Linux, pero en moitos
outros só se perpetuan algúns mitos acerca deste sistema operativo.
Algunhas persoas coñeceron a Linux nos tempos do vello Red-Hat 6.0 e
debido a isto todaví­a creen neles...

Algúns destes mitos son:

1.- Se uso Linux quedareime illado do resto.
2.- Linux non está estandarizado.
3.- Só un experto programador pode instalar e usar Linux.
4.- Linux está ben como xogo, pero non para algo serio.
5.- Linux non xera empregos.
6.- Linux é feo.
7.- En Linux non hai aplicacións.
8.- Linux é gratis e xa que logo, o que se faga en el non se pode cobrar.
9.- Linux é difí­cil de manexar.
10.- No software libre non hai innovación.
11.- Todo mundo pode ver o código dos programas libres e por iso son inseguros.
12.- O software libre é comunista.
13.- Non hai virus en Linux porque pouca xente o usa.
14.- En linux non hai soporte.
15.- Linux non lle quita mercado a Windows, senón a Unix.

Se queres saber a verdade que se agocha tras eses mitos, le o seguinte artigo de Manuel Montoya en Kriptópolis

Xornadas de Urbanismo en Nigrán

Cando o Val Miñor volta a estar en boca de todos polos lamentables delitos urbanisticos mostrados en todos os xornais, "varias asociacións e colectivos organizamos as primeiras
Xornadas de Urbanismo de Nigrán co obxetivo de que o veciños e veciñas
da comarca continúen o debate necesario sobre o seu futuro; debate que
comezou hai xa algún tempo e que nesta altura queremos avivar.

As xornadas celebraranse todos os sábados do mes de Marzo ás 19:00h,
a máis dunha charla o xoves 22 ás 20:00h co arquitecto Pedro de Llano.

Dado que o concello de Nigrán non dispón de ningún auditorio nin
sala pública para a realización das xornadas, as charlas celebraranse
nunha aula do colexio público H. Juanes de Vilameán (Nigrán). Así mesmo
porque para este lugar e o seu contorno lle tiñan reservado un destino
que o pobo de Nigrán non aceptou nin vai aceptar nunca: xa que este é
un terreo de dominio público que non pode entrar como moeda de cambio
en ningún “cambalache” inmobiliario para beneficio particular. Non o
consentiremos".

Ver mais en
www.pxomnigran.com , onde se irá presentando información detallada das xornadas.

Organizan e patrocinan.

A.VV A Irmandade de Priegue

A. VV Dunas de Nigrán

Clube Espeleolóxico Maúxo

Instituto de Estudos Miñoranos

Plataforma Nunca Máis Val Miñor

Plataforma ecoloxista Salvemos Monteferro

Portal de información Valminor.info

O Mapa das Guerras do Software: século XXI, «a batalla épica entre o software libre e o open source contra o Imperio Microsoft».

SOFTWARE WARS by Steven Hilton (recollido da asociación AMIGUS, de As Pontes)

Alarma De Acción: A extensión do cultivo de palma para Biofuel na Indonesia nas Turbeiras da Pluviselva acelera o cambio climático

Arca Do Clima:

O portal do Cambio climático e do aquecemento global

Faga saber ao presidente da Indonesia que o mundo espera que cumpla a promesa do seu ministro do ambiente de abordar de raíz as
causas dos fogos e da drenaxe das turbeiras da pluviselva.

PARA VER DIAPOSITIVAS DA SELVA, PREMA NA FOTO

Fonte: Climate Arc

As pluviselvas da Indonesia conteñen o 60% de
toda a turba tropical do mundo. As turbeiras das pluviselvas, cando son drenadas e
deforestadas, chegan a ser altamente
susceptibeis a incendios longos xa que a turba que enche o solo é rica en carbón e metano. Son os xacimentos de carbón máis importantes do mundo e desempeñan un
papel vital na regulación do clima global. Son tamén
moi ricas en biodiversidade e un refuxio para especies como os orangutans,
posto que a maioría dos bosques da terra baixa xa foron deforestados.

Estas pluviselvas ricas en turba estanse destruindo rápidamente; sobre todo polo aceite de palma, a madeira, e as compañías de pasta de papel. O goberno indonesio endosou un programa masivo de biofuel que prevé un aumento das
plantacións de aceite de palma dos 6
millons de hectáreas actuais a mais de 26 millóns de hectáreas. Acaban de se aprobadas 5.25 millóns de hectáreas para producción de biofuel, incluindo un millón a unha das compañías que estuvo implicada nos acordos
para una mega-plantación na parte de Kalimantan coñecida como o '
corazón de Borneo ' que se conseguiu parar, pero é
probable que reapareza en outro ponto de un xeito ou outro.

O aumento da producción de biofuel, fortemente estimulada polo mercado europeo, vai ser moi probablemente a morte para a maioría das pluviselvas de turbeira da Indonesia. Lonxe de reducir emisións de gases do
cambio climático, lanzará rápidamente ata 50 mil millons de
toneladas de carbono a atmósfera. Éste é equivalente a 6 anos de emisións globais de combustible fósil e
podería facer que o aumento da temperatura global de 2 ºC (xeralmente considrado como "nivel peligroso") fose inevitable . Esta emisión de carbón procedente das selvas de turbeira deforestadas podería de seu levar o planeta más aló do ponto de inflexión climático, producindo empeoramentos importantes no efecto invernadeiro
global como son as enormes emisións de metano do permafrost e do océano, causando a desintegración rápida dos xeos e unha cadea imparable de extincións en masa.

As emisións de carbón de Indonesia polo drenaxe da turba e os incendios xa puxeron o país en terceiro lugar mundial en CO2. Un estudo recente encontrou que unha tonelada de biodiesel feita de aceite de palma
producido nas turbeiras de Asia suroriental está ligada á
emisión de 10-30 toneladas de dióxido de carbono. Resulta chocante, xa que é 2-8 veces mais do que se emite con unha
tonelada de diesel procedente de combustible fósil. Lonxe de axudar no desenvolvimento, as plantacións de monocultivo están ligadas a o incremento da
pobreza e a centos de conflictos rurais polos dereitos das terras.

Despois dunha época particularmente devastadora de lumes no 2006, o ministro indonesio do ambiente prometeu recentemente
abordar as causas de raíz dos fogos da turba: restaurar os niveis de agua nas áreas drenadas, protexer o bosque natural no futuro contra as plantacións, e reducir drásticamente os lumes futuros. É esencial que esas promesas se convirtan en feitos. Estas promesas son incompatibeis coa extensión das plantacións do monocultivo en Indonesia, así como co programa de biofuel do goberno.

Agora escreba por favor ao goberno indonesio para expresar suas
preocupacións graves polos planes de extensión do biofuel que
ameazan destruir ainda máis as selvas e turbeiras, e así
acelerar peligrosamente o cambio climático global.

Pode asinar na parte baixa de esta petición

E PARA VER EN IMAXES O QUE É O BIOFUEL, AS PLANTACIÓNS DE ACEITE DE PALMA E AS SUAS CONSECUENCIAS, PREMA NA FOTO

Microsoft anuncia novas medidas antipiratería en Windows Vista

Entre outras cousas, as
copias piratas de Vista correrán nun modo de funcionalidade limitada,
desparecendo os efectos visuais de Aero e limitando a navegación
Web a unha hora.

Pola sua parte, Office colaborará non permitindo a edición de
documentos. Tamén WGA tratará de molestar o máis posible, etc, etc.

Sen dúbida excelentes noticias para os amantes do software libre. Xa
é hora de que Microsoft plante cara a piratería. E quen prefira
Windows que o faga con todas as consecuencias. Incluíndo o prezo...

Fontes:

• Kriptópolis
  
• Microsoft’s Software Protection Platform [Microsoft]
• Windows Vista has new Reduced Functionality Mode [Ars Technica]
• Vista to Include Stepped up Anti-Piracy Measures [Slashdot]

Windows Vista, o último sistema operativo de
Microsoft, está cheo de sistemas de protección anticopia e de bloqueo de
contidos por presións de entidades como a MPAA , a RIAA ou a SGAE , supostamente para combatir a
piratería.

Estes sistemas
están integrados na programación básica do sistema, polo que son moi complicados de cancelar ou rodear.

O resultado é que, se instalas
Windows Vista ou mercas un ordenador que o traia preinstalado, xa non poderás
ver ou grabar vídeos nin escoitar ou grabar música descargada de Internet
.

O máis grave é que, en moitos casos, tampouco poderás facelo ainda que teñas mercado legalmente o contido , porque o DRM (sistema
de protección de dereitos de autor) integrado non deixa, por exemplo, que poidas pasar unha canción de un DVD (comprado legalmente) ao teu MP3. Nin que
poidas tostar una selección de cancións (compradas legalmente) para o CD do teu
carro.

E, con
frecuencia, nin siquera poderás reproducir unha película (comprada legalmente) no
teu ordenador ou en cualquera medio que non sexa un reproductor específico
autorizado por Microsoft e os fabricantes de contidos.

Se intentas facelo, o reproduce con mala calidad ou directamente o impide.

A única
solución segura para evitar este abuso é non instalar Windows Vista e rechazar
cualquera ordenador que te intenten vender con Windows Vista preinstalado .
Segue con Windows XP ou considera pasarte a algún sistema operativo "libre", como
Linux.

Por favor, PÁSAO . É posible que si Microsoft ve que non hai xeito de vender o Windows Vista
por culpa de esta barbaridade, o pensen mellor a próxima
vez.

Eu xa me pasei a Linux, instalando Trisquel, que funciona en galego, español e inglés. Xa me podo esquecer de virus, antivirus, espias, cortafogos e demais trapalladas. Hai tamén unha versión para pequenas e medianas empresas (PeME).

CARTA ABERTA DE ARTISTAS BRASILEIROS SOBRE A DEVASTAÇÃO DA AMAZÔNIA

Acabamos
de comemorar o menor desmatamento da Floresta Amazônica dos últimos
três anos: 17 mil quilômetros quadrados. É quase a metade da Holanda.
Da área total já desmatamos 16%, o equivalente a duas vezes a Alemanha
e três Estados de São Paulo. Não há motivo para comemorações. A
Amazônia não é o pulmão do mundo, mas presta serviços ambientais
importantíssimos ao Brasil e ao Planeta. Essa vastidão verde que se
estende por mais de cinco milhões de quilômetros quadrados é um lençol
térmico engendrado pela natureza para que os raios solares não atinjam
o solo, propiciando a vida da mais exuberante floresta da terra e
auxiliando na regulação da temperatura do Planeta.

Depois
de tombada na sua pujança, estuprada por madeireiros sem escrúpulos,
ateiam fogo às suas vestes de esmeralda abrindo passagem aos
forasteiros que a humilham ao semear capim e soja nas cinzas de
castanheiras centenárias. Apesar do extraordinário esforço de
implantarmos unidades de conservação como alternativas de
desenvolvimento sustentável, a devastação continua. Mesmo depois do
sangue de Chico Mendes ter selado o pacto de harmonia homem/natureza,
entre seringueiros e indígenas, mesmo depois da aliança dos povos da
floresta “pelo direito de manter nossas florestas em pé, porque delas
dependemos para viver”, mesmo depois de inúmeras sagas cheias de
heroísmo, morte e paixão pela Amazônia, a devastação continua.

Manifesto completo ( Texto, imagem, som)

Assinem também o manifesto para salvar a Amazônia

O Fascio Redentor quere aparecer como vítima, e de paso seguirse lucrando

Esto non é un feito illado, como se pode ver mais adiante, senón unha reacción organizada contra o Ano da Memoria.

Esta é a carta que Dionisio Pereira está a enviar a outros
historiadores e amigos.

Sintéticamente, a información é a que segue:

A familia (residente en
Pontevedra) do antigo alcalde de Cerdedo (dende 1950) e xefe local de Falange
nos días que seguiron ao golpe militar, Manuel Gutiérrez Torres, familia que
tamén está emparentada con outro falanxista de primeira hora, Francisco Nieto,
tenme presentado unha demanda de conciliación que se verá o día 15 de febreiro
ás 11h no Xulgado de Paz de Cerdedo, por publicar no libro "A IIª
República e a Represión franquista no Concello de Cerdedo" editado en 2006
por "Verbo Xido" a seguinte frase:

"Persoas sinaladas
pola súa presunta participación en diversas manifestacións da represión: Angel,
Luis e Manuel Gutiérrez Torres (xefe da Falange, alcalde de Cerdedo nos anos 40
e 50), Eligio e Francisco Nieto (falanxistas)...."

Tamén o fan por unha frase
semellante publicada no meu traballo incluído nas Actas do Congreso da Memoria
celebrado en Narón en decembro de 2003.

Esixen que me retracte, que
publique esa retractación nos mesmos medios nos que foron escritas as frases
devanditas e que acepte unha indemnización polos danos e perxuízos sufridos,
"en la cuantía que se determinará en el momento procesal oportuno".

Como é evidente, eu nin
podo nin quero retractarme, posto que esas persoas foron sinaladas por
numerosas fontes orais como participantes nunha represión na que se pasearon a
7 veciños, houbo malleiras, multas, roubos, detencións e humillacións se taxa,
etc. etc. Non podo, pois, por que non podo faltar á verdade, e porque tamén
está en xogo a dignidade das vítimas. O problema é que só teño fontes orais,
posto que como sabes, os paseos, as malleiras, os roubos, etc. non teñen a
penas referencias documentais (só en casos moi excepcionais) e ficaron impunes.
Ademáis, eu non utilizarei nunca as miñas fontes orais como testemuñas nun
xuízo, porque non podo implicar nesa situación tan desagradable a persoas de
máis de 80 anos, que confiaron en min e que xa saben o que foi a represión
fascista porque aturaron con ela na súa mocidade. Algúns, ademáis, son
familiares directos dos asasinados.

En conclusión, está en xogo
a liberdade de expresión e o mantemento "per secula seculorum" da
impunidade dos agresores, asumida hoxendía polos seus descendentes. A maiores,
aqueles que se beneficiaron do franquismo, pretenden seguir facéndoo en
retrospectiva.

Entendo, pois, que isto
sobarda a cuestión persoal, e debera ser tomado en conta xunto con outros
"incidentes" similares que están a acontecer (no Grove e en Cambados,
por exemplo), por todas aquelas persoas e entidades que vimos traballando na
recuperación da memoria da represión franquista, e, se é posíbel, darlles unha
resposta colectiva.

Por algunhas informacións,
me consta que a familia en cuestión tivo presións externas, non sei de quén,
pero posibelmente de círculos da dereita, para presentar a demanda. Polo tanto,
se temos en conta as ameazas que comezan a proliferar, podemos estar no comezo
dunha estratexia para cortar as actividades de historiadores e colectivos
debruzados nesta temática, aproveitando os innegables trazos conservadores (por
utilizar unha expresión suave) do aparato xudicial: daqueles polvos da
Transición, veñen estes lodos.

Podes facer uso desta
información da maneira que creas máis convinte. Envíoche tamén un comunicado
que fixo a directiva da asociación "Verbo Xido" por se queredes
adheriros: trataríase de envialo rápidamente á prensa co maior apoio posíbel de
colectivos e persoas. En calquera caso, nós estamos polo labor de facer algo
conxuntamente.

Outra cousa: o domingo 18 a
partir das 12h ate as 17 h. a Asociación de Mulleres "Espadela"
celebra no Pavillón de Deportes Municipal a VIIª Festa da Vincha. Pois
ben, convidaron a "Verbo Xido" a que puxeramos un posto de
libros de autores da bisbarra; daquela, aproveitando o convite, imos facer unha
venda masiva do libro en cuestión. Como pode haber rexeites por parte dalgún
elemento montaraz da potente dereita local, estamos facendo un chamamento aos
amig@s e correlixionari@s a que nos fagan unha visita, tomen un viño, proben a
vincha, e nos arroupen coa súa presenza e impidan que haxa ningunha saída de
tono dos carcas. Así que xa sabedes, se vos animades a vir pola montaña.....

E máis nada. A ver en que
queda todo isto.

Saúde

Dionísio Pereira

Ponte... nas Ondas!

http://www.pontenasondas.org/index.htm


Ponte...nas ondas!, experiencia de comunicación nacida no ano 95, convoca a XIII edición da xornada de radio interescolar que vai dar continuidade á liña de traballo comezada en 2002 sobre o Patrimonio Inmaterial Galego-Portugués. Desde entón, a programación e o labor de Ponte...nas ondas! puxo en valor e transmitiu ás novas xeracións diversos aspectos da cultura común galego-portuguesa.

Ademais e, segundo recomenda a UNESCO, seguimos a demandar a introdución do patrimonio inmaterial galego-portugués no sistema educativo de Galiza e do Norte de Portugal.

Na anterior edición Ponte... nas ondas! voltou a unir as voces dos tres continentes na xornada radiofónica do 26 maio. A fórmula que consolidou a experiencia de comunicación e que lle fixo acreedora de dous recoñecementos recentes como o Premio Galicia de Comunicación por parte da Xunta de Galiza e dos Bos e Xenerosos por parte da Asociación de Escritores en Lingua Galega voltou a repetirse nesta XII edición: a educación, a cultura, os medios de comunicación e as novas tecnoloxías.
Unha xornada que tivo como lema Os sons da Ponte ( www.pontenasondas.org ) e que contou coa participación de centros educativos dos tres continentes (Africa, América e Europa) e con artistas representativos que comparten unha mesma sonoridade e expresión.
Mozambique, Portugal, Galiza, Brasil, Cuba, Madeira, Colombia e Chile participaron nesa edición.

A LAMPREA, DELICIOSO E MONSTRUOSO FÓSIL VIVO (zempre chinchoz, zempre chinchoz, a ver cando comemos zoubaz)

En Xaneiro a come o clero
En Febreiro o cabaleiro
En Marzo o funcionario
En Abril, o pobo vil

As lampreas son peixes de corpo cilíndrico rematado nunha cola aguda, varias especies de lamprea consúmense como alimento.

Nace no río e alí permanece durante 4 ou 5 anos como larva
ata que mide 20 cm e se converte nun adulto e descende ata o mar,
vivindo entre os 200 e os 500 m de profundidade ata chegar á madurez
sexual, medindo entre 80 e 100 m de longo e pesando ata 1 kg, cando
emprende unha viaxe migratoria que leva a lamprea a remontar o río para
desovar na primavera e verán, o número de ovas varía entre as 50.000 e
as 200.000, logo da desova as lampreas morren. (fonte: Galipedia)

Moito temos falado nestes días do patrimonio inmaterial galego portugués, que certamente é unha obra mestra por si. Ese patrimonio está presente en tódolos ámbitos da cultura que compartimos galegos e portugueses, e a cociña e gastronomía non ía ser menos.

Sentase un á mesa en calquera lugar do norte de Portugal cun bo prato de caldo verde e séntese na casa e rodeado de amigos. O gusto polos viños algo acedos e cun chisco de agulla define de forma substancial a nosa irmandade culinaria, xa que en ningún outro lugar da península ibérica gozan de tanta estima tales caldos.

Pero posiblemente o rasgo culinario máis característico de cantos unen a ambas beiras do Miño sexa o gusto pola lamprea. Neste caso o río lonxe de separarnos únenos nun abrazo fraternal profundo e primixenio.

Penso que non hai lugar do mundo onde ese peixe primitivo, antediluviano, goce de tanta estima coma o fai en Galicia e Portugal, fundamentalmente nas terras próximas ao Miño.

E non se trata unicamente do gusto de uns e outros por este peixe que nos visita so nunha curta tempada cada ano, senón que as receitas empregadas para cociñalo son moi semellantes en ambos países. A chamada “lamprea á bordalesa” énos común e xa é unha receita máis nosa que do seu Burdeos natal (fonte: Colineta)

E se quedaches con fame, aqui hai mais lamprea

LAMPREA A BORDALESA

Description:
O emprego en Galicia do arroz branco como gornición desta receita lévame a pensar nunha posible influencia dos veciños portugueses na nosa maneira de guisar tan exquisito peixe. Non podemos esquecer que en Portugal o arroz é elemento imprescindible na cociña tradicional, mentres que a tradición galega tívoo confinando ao apartado das sobremesas, coas papas de arroz, ata tempos recentes. Para que non todo sexa igual, no norte de Portugal tamén se amaña o “arroz de lampreia”, mentres en Galicia metemos o animal entre dúas capas de pan e preparamos unha empanada de chupar os dedos ata o óso.

O gusto pola lamprea entre nos ven de lonxe. Nun tratado de cociña portuguesa do século XV pode atoparse a seguinte receita:


”Lampreia

Limpem a lampreia em água quente, tirando-lhe as vísceras e dando-lhe golpes na carne.
Coloquem-na enrolada, numa tigela, e temperem-na com azeite, coentro, salsa(1), cebola ralada e sal.


Deixem-na em repouso por algum tempo, levando-a em seguida ao fogo.
Depois de bem refogada, deitem-lhe um pouco d'água com vinagre, cravo, pimenta, açafrão e gengibre.
Cozinhem em fogo lento.”

(1) Perexil, en Galicia.


Ingredients:
INGREDIENTES PARA SEIS PERSONAS

- Duas lampreas medianas

- Un rustrido que pode variar ao gusto de cada quen, por exemplo podese facer con unha cebola grande, dentes de allo, un pemento vermello, media ducia de almendras e/ou abrairas torradas...

- Un vaso de viño branco , a poder ser viño albariño.

- Pan del día anterior , cortado en rebanadas de medio centímetro.

- Unha taza e media de arroz longo

- Aceite de oliva virxen extra

- Unha pizca de pemienta negra recén moida

- Sal

Directions:
PREPARACIÓN

1º Para limpar as lampreas , as escaldamos con agua fervendo e raspamos a pel cun coitelo. Cortamos as cabezas (escorremos o sangue que solte e o reservamos ) ; As cabezas as tiramos , se non sabemos limparlle o fel, que é moi amargo e estragaría o prato. A seguir as cortamos e limpamos, tendo coidado en recoller o sangue se ainda teñen.

2º Unha vez limpas e bien escurridas , as douramos en aceite de oliva virxen extra (volta e volta), as pasamos a unha pota de barro e as reservamos.

3º No mesmo aceite, facemos o sofrito ca cebola, pemento, allos etc. a fogo lento. Se lle botamos almendras, abrairas allos, prixel etc, podense pasar polo morteiro, e engadilo ao final no sofrito, deixando facer uns minutos mais.

4º Engadimos o sofrito na pota de barro onde temos os
toros de lamprea dourados ; vetemos o vaso de Alvariño , e o sangue das lampreas e auga quente ata cubrir. Salpimentamos.
Deixamos que coza todo uns 10 minutos. Probamos de sal y de cocción y rectificamos si es preciso.

5º Acompañase de arroz branco, que pode presentarse dandolle forma cun molde, e picatostes (pan fritido).

Receita baseada na de:
Luis Ornosa i Pamies
http://www.recetas.ornosa.com

CONTRA O CAMBIO CLIMATICO

English	العربية	Français	Deutsch	日本語	한국어
简体中文	繁體中文	Español	עברית

DESPERTE PARA O AQUECIMENTO

24,372 24,372 é o número de pessoas que já assinaram o abaixo-assinado; com sua ajuda seremos 100,000		As mudanças climáticas já são uma realidade hoje e produzirão efeitos catastróficos, a menos que sejam tomadas medidas urgentes. Os líderes dos países mais poluentes do mundo se reunirão na Alemanha em junho. As prioridades dessa cúpula estão sendo decididas neste exato momento. Assine o abaixo-assinado a seguir para dizer aos líderes mundiais que é necessária uma ação ousada contra esse problema agora. Aos Líderes Mundiais As mudanças climáticas são a maior ameaça enfrentada pelo mundo atual, e resta pouco tempo para podermos acabar com ela. Comecem a trabalhar para firmar um novo pacto mundial este ano. Estabeleçam metas globais compulsórias para emissões visando a reverter a catástrofe das mudanças climáticas. Tomem medidas ousadas imediatamente, que nós uniremos forças com vocês.
		Assine o abaixo-assinado aqui

Para Violeta

Rating:	★★★★★
Category:	Music
Genre:	Folk
Artist:	Violeta Parra e outros

Violeta del Carmen Parra Sandoval (* San Carlos, 4 de octubre de 1917 - † Santiago, 5 de febrero de 1967) es una música, cantante, pintora, escultora, bordadora y ceramista chilena, considerada por muchos la folclorista más importante de Chile y fundadora de la música popular chilena. Es miembro de la prolífica familia Parra.

El aporte de Violeta Parra al quehacer musical y artístico chileno es considerado de manera unánime como trascendente e invaluable. Su trabajo sirvió de inspiración a un sinnúmero de artistas posteriores a ella en el tiempo, que continuaron con su ardua tarea de rescate de la música del campo chileno y las manifestaciones constituyentes del folclor del país y de Latinoamérica. Sus composiciones propias han sido elogiadas por críticos de todo el mundo, debido a su complejidad y elaboración musical y a sus letras poéticas, ingeniosas y comprometidas. Sus canciones han sido versionadas por un sinnúmero de artistas en Latinoamérica y el resto del mundo.
Mas en: http://es.wikipedia.org/wiki/Violeta_Parra

Djavan en 15 videos

Rating:	★★★★★
Category:	Music
Genre:	Other
Artist:	Djavan

Djavan Caetano Viana (Maceió, 27 de janeiro de 1949) é um cantor e compositor brasileiro.
Filho de mãe lavadeira que entoava canções de Ângela Maria e Nelson Gonçalves. Aprendeu violão sozinho na adolescência. Sempre gostou muito de jogar futebol.

Aos dezoito anos, formou o conjunto Luz, Som, Dimensão (LSD), que tocava em bailes de clubes, praias e igrejas de Maceió. No ano seguinte, Djavan largou o futebol e passou a dedicar-se apenas à música.

Em 1973 foi para o Rio de Janeiro onde teve ajuda do radialista Edson Mauro, que o apresentou a Adelzon Alves, que o levou para o produtor da Som Livre, João Mello que lhe deu a oportunidade de gravar músicas de outros artistas para as novelas da Rede Globo: "Alegre menina" (Jorge Amado e Dorival Caymmi), da novela "Gabriela"; e "Calmaria e vendaval" (Toquinho e Vinícius de Moraes), da novela "Fogo sobre terra".

O reconhecimento aconteceu mesmo em 1975 quando participou do Festival Abertura e conquistou o segundo lugar com a música "Fato consumado". Seu primeiro LP foi em 1976 tendo a faixa Flor de lis um de seus grandes sucessos. Em 1978 sua música Álibi é gravada por Maria Bethânia, dando nome ao disco de maior sucesso na carreira da cantora.
As músicas de Djavan são conhecidas pelas suas "cores". Djavan retrata muito bem em suas composições a riqueza das cores do dia-a-dia e se utiliza de seus elementos em construções metafóricas que nenhum outro compositor consegue nem mesmo ousar. As músicas de Djavan são amplas, confortáveis chegando ao requinte de um luxo accessível a todos.
Mais en http://pt.wikipedia.org/wiki/Djavan

Ana e Jorge (14 videos)

Rating:	★★★★★
Category:	Music
Genre:	Other
Artist:	Ana Carolina e Seu Jorge (14 videos)

Ana Carolina Sousa (Juiz de Fora, 9 de setembro de 1974) é uma cantora, compositora, arranjadora e instrumentista brasileira.
A sua influência musical vem do berço - sua avó cantava em rádio, seus tios-avós tocavam percussão, piano, cello e violino. Ana Carolina cresceu ouvindo ícones da música brasileira Chico Buarque, João Bosco, Maria Bethânia; na sua preferência internacional destaca-se Nina Simone, Bjork e Alanis Morrissete. Ainda na adolescência, iniciou a carreira de cantora apresentando-se em bares de sua cidade natal.
Com a finalidade de fazer da música uma profissão, Ana deixa o curso de Letras e segue para o Rio. Em um show no Mistura Fina, Luciana de Moraes (filha de Vinícius de Moraes) encanta-se com a sua voz grave e cheia de melodia. Resultado, em apenas 15 dias, a jovem e promissora cantora assinou um contrato com a BMG. Assim, em 1999, chega ao público de todo o Brasil o CD "Ana Carolina". O CD é uma verdadeira obra de arte, resgasta os clássicos antigos da MPB (Beatriz, Alguém me disse e Retrato em Branco e Preto de Chico Buarque) passa pelo Pop de Lulu Santos (Tudo bem) e revela Ana Carolina como compositora (A Canção tocou na hora errada, Trancado, Armazem e O avesso dos ponteiros) e também a Totonho Villeroy (Garganta, Tô saindo), que passa a ser o seu grande parceiro em composições. Foi através desse CD que Ana Carolina foi indicada ao Grammy Latino.

Mais em http://pt.wikipedia.org/wiki/Ana_Carolina_%28cantora%29

Seu Jorge. O cantor, compositor e ator Jorge Mário da Silva, o Seu Jorge, nasceu em 8 de junho de 1970, em Belford Roxo, Baixada Fluminense (Rio de Janeiro, Brasil). Primogênito de quatro filhos, Seu Jorge teve uma infância tranqüila, freqüentando a escola e ajudando a mãe a tomar conta dos irmãos. Começou a trabalhar com apenas dez anos de idade em uma borracharia, primeira de várias ocupações como contínuo, marceneiro e office-boy, entre outras. As variadas profissões nunca ofuscaram o seu verdadeiro desejo de se tornar músico. Desde adolescente, freqüentava as rodas de samba cariocas acompanhando o pai e os bailes funks da periferia, e cedo começou a se profissionalizar cantando na noite.
Foi aí que a morte de seu irmão Vitório em uma chacina levou a família à desestruturação, e Seu Jorge acabou virando sem-teto por cerca de três anos. A nova virada se deu quando o clarinetista Paulo Moura o convidou para fazer um teste para um musical de teatro. Foi aprovado e acabou participando de mais de 20 espetáculos com o Teatro da Universidade do Rio de Janeiro, como cantor e ator.
Participou depois da formação da banda Farofa Carioca, que lançou seu primeiro CD em 1998 com uma competente mistura da ritmos negros de várias partes do mundo, como samba, reggae, jongo, funk e rap. A partir daí, Seu Jorge tem sua carreira engrenada e passa a participar de vários projetos, como um disco de tributo a Tim Maia e a participação em estúdio e na turnê da banda brasileira Planet Hemp, em 2000.
Seu Jorge é primo do sambista Dudu Nobre. O apelido, ele ganhou do amigo Marcelo Yuka.

Mais em: http://pt.wikipedia.org/wiki/Seu_Jorge




As letras, aqui: http://vagalume.uol.com.br/ana-carolina-seu-jorge/directory/