Total de visualizações de página

sábado, 29 de novembro de 2008

O domingo, todos contra o Plan Vigo Íntegra! por que?

Start:     Nov 30, '08 12:00a
Location:     Gran Via Vigo (Praza dos Cabalos)
Vigo Íntegra: Un Plan que arruinaría o territorio, a paisaxe, a natureza, a biodiversidade e o noso patrimonio material e inmaterial.
Un Plan que destruiría, polo tanto, a nosa identidade.

Baixo o lema "O ASFALTO NON É PROGRESO" os 30 colectivos abaixo asinantes, entre eles Salvemos Monteferro, queremos convidarvos a tod@s a participar connosco na Manifestación contra o Plan Vigo Íntegra. Este domingo, día 30 de novembro ás 12:00 h.

Partirá da Gran Vía (Praza dos Cabalos) para rematar na Porta do Sol


CONVOCAN: A Ría Non se Vende / A.C. Berra Val Miñor / A.C. Caleidoskopio / A.VV. "Dunas" (Nigrán) / A.VV. "A Irmandade" de Priegue / Afectados Ronda Vigo - Lavadores / Agrupaçom de Montanha "Augas Limpas" / Alternativa Veciñal / Asociación A Groba / Asociación Afectados PO-313 / Bouzas Móvete / Centro Social A Revolta / Clube Espeleolóxico Maúxo / Colectivo Lúa Meiga / Colectivo Nacionalista de Marín / Colectivo Xogo Descuberto / Comisión de Seguimento da Conexión da A-57 con Peinador / Comisión Veciñal contra a Macrodepuradora do Lagares / Foro Social de Cangas / Grupo Axitación Social (GAS) / Luita Verde / Nunca Máis Val Miñor / OAR Redondela / Plataforma Cidadá de Redondela / Plataforma pola Defensa de Mos / Plataforma Priegue Unido / Plataforma Vive Gondomar / Salvemos Monteferro / Sárdoma en Loita / SOS Serra da Groba / Verdegaia

sábado, 22 de novembro de 2008

O conto dos mandatarios


O meu amigo Angel Reigosa, de Salvemos Monteferro, falando coa súa filla de seis anos, acabou facendo este pequeno conto:

Permitídeme hoxe que vos conte un conto. Había unha vez un sistema hidráulico que abastecía a unha poboación. As presas almacenaban a auga que logo por diferentes canos, chegaba ás billas dos cidadáns.

Pasou o tempo e ocorreu que das presas saía moita máis auga da que chegaba ás casas, estaba claro que se perdía auga no traxecto, mais como había auga suficiente, ninguén fixo nada. Este problema inicial, non fixo mais que crecer e crecer. Algunhas veces a auga saía á superficie desde as conducións e entón o buraco era reparado, mais outras veces, a auga discorría baixo terra sen que ninguén o soubese e outras, trileiros da auga canalizábana cara ás súas propiedades sen que ninguén tivese constancia diso.

Nun momento determinado, a auga comezou a escasear e os sisudos mandatarios, logo de meditar durante moito tempo, optaron polo que para eles era a mellor solución: Ir casa por casa recollendo unha garrafa de auga e botar esas garrafas de auga de novo na presa.

O resultado de todo isto, é fácil de entender, onte contáballo á miña filla de 6 anos e coincidiu no diagnóstico: fracaso absoluto. Non parece moi sensato botar auga na presa antes de selar as fugas non vos parece?


E asi acabou o conto.

--------------------------------

E todo conto debe ter a súa moral:


Para o meu pobre entender, isto é o que fixeron os nosos "sisudos mandatarios" coa crise financeira mundial. utilizaron a nosa "auga" para introducila de novo na "presa", sen selar antes as "fugas" nin expulsar aos "trileiros da auga" e o resultado pode ser un "fracaso absoluto".



Nota para mellor entender:

@s amig@s de fala portuguesa: Poden mudar presas por "barragems", "billas" por "torneiras" e "trileiros" por "gatunos" ou "vigaristas".

@s amig@s de fala española: Pueden cambiar "billas" por "grifos" y "buraco" por "agujero".


terça-feira, 18 de novembro de 2008

DECÁLOGO DO CONSUMO RESPONSABLE

1 - Faite consciente do teu poder como consumidor: a túa elección diaria afecta á Economía Mundial.

2 - Que non che pisen os teus dereitos de consumidor: fíxate na calidade do produto que mercas e na información que aparece na etiqueta.

3 - Que non che cambien a festa; o Nadal non significa consumir. Non sexas monicreque da publicidade.

4 - Detrás dun produto excesivamente barato pode haber explotación laboral, deterioración medioambiental ou problemas para a túa saúde; infórmate.

5 - Que o teu consumo respecte o Medio Ambiente: merca produtos que indiquen na súa etiqueta que non estragan a Natureza.

6 - Pensa que as marcas “de moda” encarecen o prezo final. Sé crítico.

7 - Non merques xoguetes bélicos nin sexistas.

8 - Apoia ó pequeno produtor local. Que non o esmaguen as transnacionais.

9 - Colabora coas iniciativas solidarias que che propoñan.

10 - Un consumidor responsable medra dende pequeno. Fai do teu consumo un exemplo para os teus fillos.

 

De seguro que algunha destas proposicións che parece novidosa. Infórmate mellor e divúlgao.


Fonte: http://www.covadaterra.org

Morreu Warren Wooster


Fai anos coñecín a Warren Wooster cando estivo aqui en Vigo, traballando cuns colegas do meu traballo. Lembro a súa sorpresa ás 11 da mañá ao ver que alguén comía polbo ou luras, xa que no seu país non comen tentáculos, e menos a esa hora. Pero era home de mentalidade aberta e non duvidou un instante en probalos. Durante a súa estancia aqui, probabelmente bateu o record de consumo deses produtos.

Esta é a descrición do seu traballo, escrita por el mesmo:
"Eu estiven durante moito tempo involucrado no estudo da función das institucións internacionais que promovan os estudos científicos dos océanos e a aplicación das súas conclusións á utilización racional dos recursos mariños vivos. Estas institucións son ou ben intergobernamentais ou ben non gobernamentais, e mundiais ou rexionais. A miña experiencia foi con organizacións en todas estas categorías, incluída a Comisión Oceanográfica Intergobernamental da Unesco, o Comité Científico de Investigacións Oceánicas, o Consello Internacional para a Exploración do Mar (CIEM), e máis recentemente a Organización de Ciencias Mariñas do Pacífico norte(PICES ).

Aínda que estas organizacións ocúpanse da xeración de información científica relevante para a xestión da pesca, non teñen responsabilidades de xestión. Un dilema foi o de reducir a brecha entre o estudo académico das características do océano e as poboacións e os aspectos prácticos e os problemas políticos da determinación e establecemento das taxas de captura permisible. Cruzar esta ponte é agora máis importante que nunca co recoñecemento da necesidade da xestión dos ecosistemas e a crecente toma de conciencia da influencia das variacións do medio ambiente sobre a abundancia e distribución das poboacións de peixes.

Patricio A. Bernal, Secretario Executivo da COI dixo del recentemente:
O pasado luns, 27 de outubro, eu estaba en Dalian participando na cerimonia do premio Warren Wooster 2008, concedido este ano ao profesor Charlie Miller da Universidade Estatal de Oregon. Warren enviou unha mensaxe escrita que foi lida polo Presidente da PICES. Escoitándoa, Alex Bychkov, Secretario Executivo da PICES, sentiu un mal presaxio cando comentou que Warren só enviara unha breve mensaxe escrita en lugar dun vídeo ou unha mensaxe de son como se lle solicitou... "se non se sente con ánimo para iso, debe estar moi baixo". Como mostraron os acontecementos que sucederon, el tiña razón. Esta é unha gran perda para a cooperación internacional en oceanografía e ciencias do mar en xeral. Sen dúbida, botaremos en falta a calidez e personalidade xovial de Warren e o seu sentido do humor rápido e forte.

Descanse en paz.

terça-feira, 21 de outubro de 2008

En que fase estás no teu traballo?

PRIMEIRO DÍA:


Escoitas a Steve Wonder
(É o primeiro día de traballo e todo é marabilloso)






LOGO DE 3 MESES:


Escoitas música HOUSE
(Estás tan ocupado que non sabes se vas ou vés)







LOGO DE 6 MESES


Escoitas HEAVY METAL
(O teu día de traballo empeza ás 08.00 e acaba ás 22 .00)






LOGO DE 9 MESES


Escoitas HIP HOP (Engordaches por culpa do estrës e tes estreñimento)






LOGO DE 1 ANO


Escoitas GANGSTA RAP
(Dóeche a cabeza, esqueciches o significado dun bo día e sénteste coma se caeses da cama e vives só de cafeina !!)







LOGO DE 2 ANOS


Escoitas TECHNO
e volvíchesche moi tolo!!!!!

Gatos


Escoitas a Steve Wonder
(É o primeiro día de traballo e todo é marabilloso)

A fin de contas o traballo é unha maldición biblica, non si?

quinta-feira, 2 de outubro de 2008

Convite ipernity

Manuel Meixide convida-@ a unirse ao ipernity


Manuel Meixide convida-@ a unirse a ipernity.

Desexo convidarvos ao ipernity para poder descobrir os meus álbums de fotos e o meu blogue. Vamos compartir fotos, vídeos, música e conversar online.
Non teñas medo, é gratuito!




(http://www.ipernity.com/invite/view/126723/Nt1wFwa…)

Sobre o Ipernity:

O ipernity é  das melhores aplicacións online para compartir álbums de multimédia e o seu blogue de xeito revolucionário.

Aceite este convite e preparese para compartir o que quiser com quen quiser: as suas amizades, a sua família ou toda a xente...


quarta-feira, 1 de outubro de 2008

Feliz 25 aniversario GNU !!!

Rating:★★★★★
Category:Computers & Electronics
Product Type: Other
Manufacturer:  Free Software Foundation FSF


Stephen John Fry, nacido en 1957, é un comediante, actor, director e escritor británico. Foi elixido por The Observer entre os cincuenta mellores cómicos da historia, e é ben coñecido polo seu agudo cinismo, o seu peculiar estilo do humor tipicamente británico, as súas implicacións políticas, e o seu fanatismo pola tecnologia dixital. Algúns dos seus papeis foron en películas talles como Wilde, V de Vendetta, Os amigos de Peter, a adaptación ao cine do seu libro Guía do autoestopista galáctico ou Un peixe chamado Wanda .

terça-feira, 16 de setembro de 2008

Firmas a prol da CONVIVENCIA LINGÜÍSTICA e a IGUALDADE de DEREITOS para o GALEGO



As persoas que promovemos esta chamada queremos manifestar, perante as institucións de autogoberno e como aclaración perante a sociedade galega, o seguinte:

1.- O pobo galego ten dereito a que a súa lingua propia (orixinaria) sexa oficial a todos os efectos no seu ámbito territorial. Os usuarios do galego deben desfrutar no s
eu territorio do mesmo status legal que o castelán ten no seu.

2.- A situación do galego está moi lonxe d
e ser así. Non desfrutamos de dereitos lingüísticos plenos para desenvolver a nosa vida diaria con normalidade na nosa lingua na nosa terra. Son os falantes do galego os que resultan discriminados. É o galego o que corre perigo como idioma e os galego falantes os que non son debidamente respectados. Vivimos unha grande inxustiza que é a negación da igualdade e da verdadeira convivencia.

3.- Por i
so, resulta realmente preocupante que, desde Madrid, con apoio de importantes medios de comunicación, haxa quen pretenda convencer á opinión pública de que o castelán corre perigo de desaparición e que os seus falantes son discriminados no noso país. Esta inversión da realidade ten como obxectivo que os falantes do galego non teñan dereitos lingüísticos e que os únicos deberes para as Administracións públicas se vinculen ao castelán.

4.- O verdadeiro problema non está na cooficialidade de idiomas como o galego, senón na actitude de quen nega a existencia de pobos e linguas diferentes no Estado españo
l. Esta actitude si é a negación da convivencia e da igualdade. O proceso de normalización de usos do galego foi lento e, até hoxe, insuficiente para garantir o dereito a vivir nesta lingua. O que compre é respectar a legalidade vixente (Estatuto e Lei de Normalización Lingüística) e avanzar con cambios legais na dirección da igualdade e da convivencia. Xustamente a dirección contraria á proposta polos que pretenden a imposición do castelán como único idioma con dereitos e deberes para os cidadáns en todo o territorio do Estado.

5.-. Correspóndelle ao pobo galego, a través das súas institucións representantivas, definir a política lingüística acorde co criterio de cooficialidade e de lingua propia que mesmo o actual Estatuto recoñece para o noso idioma. Esperamos o compromiso das institucións de autogoberno na defensa da igualdade
plena de dereitos para o galego e na aplicación de medidas a favor da normalización dos seus usos. Neste labor contarán sempre co noso apoio.

6.- Alertamos á sociedade galega para non se deixar confundir e instámola a cavilar sobre a verdadeira situación do galego no propio país.
Defendemos un dereito humano elemental que nos define, ademais, como pobo diferenciado. Debemos ser fir
mes rexeitando todo posicionamento que persiga recortar dereitos ou retroceder no cativo camiño andado tanto nas administracións públicas, como na vida social.

Podes firmar  en:

Convivencia e igualdade






domingo, 10 de agosto de 2008

CDLibre: Software libre para os que non conseguen abandonar micro$oft window$

CDLibre - Software imprescindible para Window$ é un proxecto que recompila nun CD programas moi útiles para o Sistema Operativo Micro$oft Window$.

Todo o software incluído é Software Libre.



Este proxecto ten como principais obxectivos:

* Facer máis cómoda a tarefa de instalación de programas básicos logo dunha instalación 'limpa' de Window$.

* Instalación de software para equipos sen conexión a Internet.

* Mantemento de PC's: O CD contén antivirus, firewall, desfragmentador, test de memoria...


Aqui podedes ver o contido e baixar o CDLibre

Todos os programas dispoñibles foron comprobados con Window$ XP. Tamén son compatibles con Window$ Vi$ta. Para versións anteriores do $istema Operativo de Micro$oft, non sel se todos os programas funcionarán.


domingo, 3 de agosto de 2008

Dous novos grupos en Last.fm : Música galega e Lusofonía

Last.fm é unha rede social, unha radio vía Internet e ademais un sistema de recomendación de música que constrúe perfís e estatísticas sobre gustos musicais, baseándose nos datos enviados polos usuarios rexistrados. Na radio pódese seleccionar as cancións segundo as preferencias persoais (de acordo a un algoritmo e ás estatísticas) ou doutros usuarios. O servizo é de código aberto. Fusionouse co seu proxecto irmán Audioscrobbler en agosto de 2005. (Fonte: wikipedia)

En Last.fm hai unha enorme cantidade de música para escoitar, e unha boa parte está dispoñible para baixala legalmente, con permiso dos autores.

Recentemente fixen dous grupos novos en Last.fm, que son o de Música galega e o da Lusofonía. Estades convidados a formar parte deses grupos, poñer a música que gostedes e disfrutar da que xa está posta. Espero que sexa do voso gusto!!!

sábado, 2 de agosto de 2008

Astérix voltará a falar en galego o vindeiro outono!

 
 A MESA - A directora da empresa, Trinidad Marull, confirmoulle a noticia a Fran Rei, coordenador de Mocidade pola Normalización Lingüística. As Mocidades da Mesa ven na noticia “o éxito notorio da campaña de presión desenvolvida” e lamentan a “manifesta pasividade” da Xunta. “A Secretaría Xeral de Política Lingüística, dependente directamente do presidente da Xunta, nin tan sequera levantou o teléfono para negociar coa editora”.
 
A Mocidade pola Normalización Lingüística, sección xuvenil da Mesa, vén de confirmar con Salvat Bruño, editora responsábel da publicación das aventuras de Astérix e Obélix para o Estado español, que os máis coñecidos guerreiros galos de todos os tempos “voltarán ao fin a falar en galego” por volta do próximo outono, previsibelmente entre outubro e novembro.
 
O ano próximo festéxase o 50 aniversario do nacemento das aventuras de Astérix e os seus amigos, da man dos creadores Goscinny e Uderzo. Adiantándose uns meses, a editora Salvat Bruño ten previsto lanzar ao mercado un novo tomo triplo da coñecida banda deseñada. Esta edición, como lle confirmou a directora da empresa, Trinidad Marull, ao coordenador das Mocidades da Mesa, Fran Rei, estará dispoñíbel en castelán, catalán e, por vez primeira desde hai varios anos, tamén en galego.

A Mocidade da Mesa considera “unha excepcional noticia” a confirmación de Salvat Bruño ao tempo que “agradece” que “finalmente atendese” os millares de cartas e correos electrónicos recibidos nos últimos anos doutras tantas persoas, cativas e mozas na súa maioría, demandándolle a publicación das aventuras de Astérix no noso idioma e unha “igualdade real de tratamento” coas outras linguas do Estado en que a banda deseñada se viña publicando até o momento: castelán e catalán.

A campaña en demanda da publicación das aventuras de Astérix en galego naceu en 2005 e durante estes anos mantívose no tempo, conseguindo millares de adhesións individuais e colectivas, moi especialmente entre a poboación escolar. O “cambio de actitude” de Salvat Bruño responde, segundo Fran Rei, Responsábel Nacional da Mocidade da Mesa, “ao evidente éxito das moitas iniciativas que durante estes anos se levaron adiante” e demostra que “moverse ten todo o sentido do mundo, cando os obxectivos son xustos e razoábeis”.

A Mocidade da Mesa, que constatou a actual “magnífica vontade” da editora de colaborar para a publicación regular de títulos en galego, lamenta que “a Secretaría Xeral de Política Lingüística nin tan sequera levantase o teléfono para falar coa editora”. “Esta Secretaría Xeral, que depende directamente de Emilio Pérez Touriño, só serve para propaganda e autobombo, mais nunca existe nin intervén cando a lingua galega está discriminada”, observa Fran Rei.

A sección xuvenil da Mesa chama aos departamentos autonómicos con competencias na materia a “traballaren por lograr adiantos concretos para o noso idioma” e, nomeadamente, insta a Secretaría Xeral de Política Lingüística a “non deixar pasar esta oportunidade”. O colectivo de mozas e mozos en defensa da lingua entende que “non sería de recibo” que Política Lingüística renuncie a apoiar e difundir a volta de Astérix ao galego. “Dámoslle o traballo feito, igual que llo demos para a dobraxe de Shin Chan e Doraemon. Agardamos que saiban aproveitalo”, conclúe Fran Rei.


Fonte: Kiko das Leiras (na Ciberirmandade da Fala)

segunda-feira, 7 de julho de 2008

Monteferro Parque Natural?

Nos últimos días todo parecen boas noticias para Monteferro, para a súa conservación e protección como espazo natural. (Na foto, as Illas Cíes vistas desde Monteferro).



Primeiro foron as palabras dos responsabeis da Consellería de Medio Ambiente expresando a súa intención de que Monteferro fose integrado no Parque Nacional Marítimo-Terrestre das Illas Atlánticas.

Máis recentemente, Monteferro aparece citado no documento das Directrices de Ordenación do Territorio de Galicia (DOT) que a Consellería de Ordenación do Territorio e Obras Públicas acaba de facer público. Moi en concreto, ao falar de "Vigo-Pontevedra. A Metrópole das Rías Baixas", no parágrafo "O Sistema Verde Metropolitano", o cabo de Monteferro inclúese entre os "elementos singulares que, polo seu valor ecolóxico, deben ser obxecto dunha adecuada protección e mellora pois constitúen referentes de excelencia ambiental para o conxunto da metrópole".

De maneira que todo parece indicar que os desexos de moitas persoas, nomeadamente do Val Miñor e da ría de Vigo, poden chegar a ser unha realidade de prosperar estas declaracións de intención. Poucas reivindicacións en materia medioambiental tan sentidas coma esta de Monteferro, como así se ten demostrado con milleiros de adhesións e con mobilizacións nas propias rúas de Nigrán.

Desde Salvemos Monteferro saudamos estas boas noticias que confiamos sexan realidade máis pronto que tarde. Aí estaremos apoiando canto sexa preciso para conseguilo.

segunda-feira, 23 de junho de 2008

Noite de san xoan


Noite máxica, as 12 da noite as fogueiras e as augas purifican, as fontes milagreiras o son mais que nunca, ainda que tedes que ter coidado, xa que as meigas e os encantos andan soltos nesa noite, e tamén gostan das fontes...entre as ligazón que vos mando, hai tamén receitas para preparar as herbas de san xoan, para lavar a cara o dia seguinte. Non sei se protexen do meigallo, o que podo garantizar é que cheiran de maravilla...

As herbas de SanXoán
A noite de SanXoán
A noite de San Xoán en Galicia.
As sete herbas básicas.
Herbas e cachos. da noite de San Xoán.


E para os que estades por aqui perto, Gran Festa no Bar Patos, Concerto de Dakidarría,

Arredor da media noite, cando baixan as fadiñas, 

A Ría Non se Vende estará tamén presente

na noite máxica de San Xoán

 

Ven celebralo con nós á praia de Patos, en Panxón

 

Aproveitaremos esa noite, a máis corta do ano,  para entregar ao lume purificador tantas malas ideas, tantas agresións que ameazan e están a destruír esta marabillosa Ría.

A festa prolongarase na madrugada con divertidas actuacións e a música en directo do grupo Dakidarría

Estades todas e todos convidados.

Unha aperta desde Salvemos Monteferro




terça-feira, 20 de maio de 2008

Ese tal Pimux o Sinux

La gente no quiere Linux.
Tampoco quiere windows.
La gente (esa especie rara formada por el 99,9% de los seres humanos a los que la informática se la suda) no sabe lo que es Linux, ni tampoco lo que es Windows.
La gente sabe lo que es el Word, el Excel y el PowerPoint y el Emule y el PhotoShop y los juegos que tiene el crío de la familia para el ordenador y el CD que viene con el periódico el domingo.
Y te dirá:
“Si me cambias no se qué Sinux o Pimux y no me funciona el word, el powerpoint, y el photoshop y los juegos de mi hijo en el ordenador tampoco y el CD de la revista tampoco
… pues dejámelo como estaba con el windows -o con el XP ese que me han dicho que es mejor que el windows-, que antes si funcionaba y ahora no”.
Y contará esta historia:
“Me pusieron el Pimux o el Simux y no me funcionaba nada y tuve que poner el windows otra vez.”.
En fin, eso es lo que hay.

Fuente: Barrapunto.com

sexta-feira, 11 de abril de 2008

domingo, 23 de março de 2008

Jorge Cafrune, cantor argentino

Rating:★★★★★
Category:Music
Genre: Other
Artist:Jorge Cafrune


Jorge Cafrune nació en la finca "La Matilde" de El Sunchal, Perico del Carmen, Jujuy. Cursó sus estudios secundarios en San Salvador de Jujuy mientras tomaba clases de guitarra con Nicolás Lamadrid. Luego se trasladó con toda su familia a Salta, y allí conoció a Luis Alberto Valdéz, Tomás Alberto Campos y Gilberto Vaca, con quienes formó su primer grupo: "Las Voces de Huayra". Con esta formación grabó en 1957 su primer disco de acetato, en la compañía discográfica salteña "H. y R.". En esa época fueron "descubiertos" por Ariel Ramírez, quien los convocó para acompañarlo en una gira por Mar del Plata y varias provincias. Luego Cafrune y Valdez fueron convocados al Servicio militar y el grupo alternó su formación original con reemplazos de José Eduardo Sauad y Luis Adolfo Rodríguez. Estos nuevos integrantes formarían parte de la formación que ese mismo año grabó un disco de 12 temas para el sello Columbia. Más tarde serían convocados para grabar un segundo disco para la misma compañía, pero desacuerdos entre los integrantes llevaron finalmente a la disolución del grupo.

Ante una nueva convocatoria de Ramírez, Cafrune forma un nuevo grupo, "Los cantores del Alba", acompañado por Tomás Campos, Gilberto Vaca y Javier Pantaleón. Luego de la nueva presentación con Ramírez, Cafrune decide continuar su camino en solitario y abandona el nuevo grupo. En esta nueva etapa debutó en 1960 en el Centro Argentino de la ciudad de Salta para emprender inmediatamente después una larga gira que lo llevaría por las provincias de Chaco, Corrientes, Entre Ríos y Buenos Aires. Ante una tibia recepción en la Capital, donde no consiguió lugar en radio ni televisión, decidió continuar la gira por Uruguay y Brasil. En el primero lograría su debut televisivo, en el Canal 4 del país oriental.

En 1962 regresa a Capital y contacta a Jaime Dávalos, que tenía un programa de televisión. Este le dice que debería probar suerte en el Festival Folclórico de Cosquín. Cafrune viaja a la ciudad cordobesa y consigue un lugar para actuar fuera de cartel, consagrándose por elección del público como primera revelación. Luego vendría el primer disco en solitario y la consagración definitiva con nuevas presentaciones en radio, televisión y teatros, además de largas giras en las que siempre prefería los pueblos pequeños a las grandes ciudades. Fue en uno de esos pueblitos, Huanguelén, en la provincia de Buenos Aires, donde conoció y promovió a un joven cantor llamado José Larralde. En este período también siguió presentándose cada año en Cosquín y allí, en 1965, sin conocimiento de la organización presentó a una cantante tucumana llamada Mercedes Sosa.En ese mismo año contrae matrimonio con Marcelina Gallardo (Marcela) primer y único gran amor de su vida del cual nacen Yamila, Victoria, Zorayda Delfina y Eva Encarnación.

En 1967 presenta la gira "De a caballo por mi Patria",la cual hace acompañado de "Marcela", en homenaje al Chacho Peñaloza. En esta gira Cafrune recorrió el país al estilo de los viejos gauchos, llevando su arte y su mensaje a todos los rincones del país. Sus objetivos también incluían captar los paisajes a través de la fotografía y la filmación de cortometrajes televisivos, además de la recopilación de datos sobre las formas de vida, costumbres, cultura y tradición de las diversas regiones. La gira fue ruinosa para su economía, pero fue un gran éxito si se tienen en cuenta los verdaderos objetivos que se habían propuesto.

Al finalizar esta gira, Cafrune fue convocado para integrar unas comitivas artísticas argentinas que visitaron los Estados Unidos y España. El suceso en la península Ibérica fue fabuloso, y Cafrune llegó a radicarse allí por varios años, formando familia con Lourdes López Garzón. Su retorno al país fue en 1977, cuando falleció su padre. Eran tiempos difíciles para la Argentina, ya que el gobierno estaba en manos de la dictadura militar de Jorge Rafael Videla. A diferencia de otros artistas comprometidos, que se exiliaron cuando comenzaron las amenazas y las prohibiciones, Cafrune decidió quedarse y seguir haciendo lo que mejor sabía hacer: cantar y opinar cantando y haciendo. Fue así que en el festival de Cosquín de enero de 1978 cuando su público le pidió una canción que estaba prohibida, Zamba de mi esperanza, Cafrune accedió argumentando que "aunque no está en el repertorio autorizado, si mi pueblo me la pide, la voy a cantar". Según testimonios que se consignan en el Nunca más, eso (sumado a la canción de El orejano) ya fue demasiado para los militares, y en un campo de concentración de Córdoba, el Teniente Coronel Carlos Enrique Villanueva opinó que “había que matarlo para prevenir a los otros”.

La oportunidad perfecta llegó el 31 de enero de ese año. A modo de homenaje a José de San Martín, Cafrune emprendió ese día una travesía a caballo que lo llevaría a Yapeyú, lugar de nacimiento del libertador, para depositar allí tierra del lugar de su fallecimiento, Boulogne-sur-Mer. Esa noche, a poco de salir, fue embestido a la altura de Benavídez por una camioneta conducida por un joven de 19 años, Héctor Emilio Díaz. Cafrune falleció ese mismo día a la medianoche, pero el hecho nunca fue esclarecido y para la justicia quedó sólo como un accidente.
Fuente: Wikipedia
Puedes bajar su música de http://folkloreando.blogspot.com/2007/03/jorge-cafrune-discografia-i.html

sábado, 22 de março de 2008

Jose Larralde, cantor gaucho

Rating:★★★★★
Category:Music
Genre: Other
Artist:Jose Larralde


José Larralde (Huanguelén, partido de Coronel Suárez, Provincia de Buenos Aires, 22 de octubre de 1937 - ) es un cantautor argentino, descendiende de árabes y de vascos. Desde muy pequeño, a la pronta edad de 7 años, comenzaría a escribir esos versos de contenido crítico que, a lo largo de su vida, hablarán de oficios, situaciones y personajes que se cruzaron en su camino. Además de dedicarse a la composición y al canto realizó trabajos de albañil, de mecánico, trabajador rural, tractorista y soldador, y prosiguió trabajando mientras realizó sus primeras grabaciones. Su irrupción fue fulminante, y mucho tuvo que ver con ello el famoso cantor Jorge Cafrune. Dedicado Larralde a su quehacer artístico, en su pueblo natal, anhelaba conocerlo y, sabiendo que su vecino José Dip tenía trato con él, frecuentemente le pedía que se lo presentara. Una noche de 1966, encontrándose en un asado en casa de su tío Eduardo Saad, José Dip le cumple el deseo tan anhelado, y es así como Larralde le hace conocer a Cafrune algunos temas de su autoría. La aceptación fue inmediata: Después de oírlo cantar, Cafrune le pidió a José Dip que al día siguiente llamara a Hernán Figueroa Reyes, director de grabaciones de CBS, porque deseaba incluir algunos temas de los escuchados en su disco en preparación, a la postre editado en 1967, titulado "Jorge Cafrune". Es de esta forma que, pese a algunos contratiempos, "Permiso" y "Sin pique" finalmente estuvieron presentes en el LP. Cafrune volvió a Huanguelén al poco tiempo, ya que tenía que actuar en Girodías, que se encuentra a escasos kilómetros de allí. En esa oportunidad invitó a José Larralde para que lo acompañara. Cafrune interpretó 3 temas y luego presentó a Larralde, quien a partir de ahí se hizo dueño del escenario, con la anuencia de Cafrune, y cantó varios temas, entre ellos "Herencia pa' un hijo gaucho", la cual llegó a oídos de los directivos de la compañía discográfica RCA, que al poco tiempo decidió contratarlo. En el año 1967, José Larralde grabó el primero de veintiocho discos editados en la Argentina, sin contar reediciones y compilados. Larralde ha encontrado el modo de hacerse conocer, a pesar de que siempre ha huido de promociones y concentraciones masivas; asimismo, su canto trasciende fronteras para llegar al corazón de países como Alemania, Australia, México, Brasil, Colombia, Venezuela, Uruguay, Paraguay, Chile y España entre otros. Larralde dice sus verdades con su música popular de raíz folklórica, cantando contra todo tipo de lo que él considera injusticias y desigualdades. También debutó como actor en la película Santos Vega de 1971. Fuente: wikipedia
Mas en: http://www.donjoselarralde.com.ar
Aqui podeis bajar su música:
http://folkloreando.blogspot.com/2007/10/discogrfica-casi-completajose-pampa.html

sábado, 15 de março de 2008

American life: versións censuradas e libres

Rating:★★★★★
Category:Music
Genre: Other
Artist:Madonna
No ano 2003 Madonna sacou ao mercado un álbum chamado "American Life"; o vídeo do primeiro sinxelo, do mesmo nome, foi vetado en Estados Unidos e nunca se comercializou; en cambio, unha versión totalmente diferente do mesmo deuse a coñecer ao mundo. Envíovos a versión orixinal, sen ningunha censura, para que vós mesmos xulguedes a que se refería Madonna cando falaba da "American Life". Vale a pena velo todo. Para os que non saiban inglés, unha segunda versión incompleta, subtitulada en español, E finalmente, a versión censurada. (Pasando o cursor por riba do video, aparecen unhas flechas a esquerda e dereita da imaxe, que permiten pasar dunha versión a outra)

terça-feira, 5 de fevereiro de 2008

Benvidos ao Pringao-Howto!



1 Qué es Pringao-Howto



Neste documento veremos que é un pringao, é dicir, alguén que lle compra, instala ou arranxa un computador a un familiar, coñecido ou amigo sen cobrar, e que a partir dese momento convértese nun escravo dedicado a manter para sempre o equipo daquel a quen axudou (en teoría de forma puntual) desinteresadamente. Ademais este equipo leva Windows (case sempre) e é un berce de problemas, dores de cabeza e perdas de tempo.

Con este Pringao-Howto espero que os pringaos se autorecoñezan e axuden a si mesmos, así como evitar que se xeren futuros pringaos. Leo. Se cres que se parece en algo á historia da túa vida, xa o sabes, es un pringao. Non debemos sentir vergoña de ser pringaos, xa que esta condición aparece precisamente por ser boas persoas e estar dispostos a axudar. Este documento é un exemplo real de como unha persoa se converte en pringao, desde as súas orixes ata que se farta, coas conclusións de como debemos actuar para evitar tal atropelo.

Finalmente, este Howto é unha guía que vén demostrar de forma práctica as seguintes MENTIRAS universais:

* Windows é moi fácil de instalar (ata un neno podería facelo); basta con pulsar ACEPTAR.

* Windows é moi fácil de manexar (ata un neno podería facelo); non fai falta aprender nada para manexar Windows.

* Windows permite facer cousas moi avanzadas sen saber nada de informática; non fai falta saber que é a RAM ou como funciona un computador.

* Windows apréndese nuns minutos. ¡É plug-and-play!

* Grazas a Windows agora o computador é moi fácil de usar e por iso hai un PC en cada casa. A xente non sabería usar un computador se non fose por Windows.

Para a demostración de todas as anteriores premisas contaremos coa axuda dos nosos 2 inestimables colaboradores:

* Ricardo Borriquero, un adorable mozo de 15 anos fillo da señora da porta 9, que vive no mesmo rellano que o noso seguinte invitado...

* Ramón Aguillo Pardillo, o noso mozo pringao licenciado en Informática tras 5 duros anos de carreira, usuario de GNU/Linux, defensor do software libre e fillo da señora da porta 10.

Segue lendo:

2  Ingredientes necesarios para instalar un Pringao

sábado, 12 de janeiro de 2008

Mensaje urgente en forma de carta abierta al presidente del Gobierno español (Publicado en Gara, por Alfonso Sastre)

Señor presidente:

No confío en que usted llegue a conocer este mensaje, pero lo escribo y lo publico en este medio, el único a mi alcance, que a usted seguramente le resultará sospechoso, porque no sé a quién, que goce de alguna autoridad, decirle lo que tengo que decir con alguna esperanza de que mis palabras sirvan para algo. Al tema de la tortura policíaca (uno de los grandes horrores de la historia de España, hoy desdichadamente vigente) dedicó Eva Forest una muy buena parte -muchísimos años- de su vida, y yo mismo algunas horas de la mía; ambos, primero durante la dictadura y luego durante la actual situación democrática, que no fascista como afirman algunos observadores superficiales. (También ambos tenemos nuestras publicaciones al respecto, en las que la perennidad de este horror está suficientemente documentada, y a ellas me remito yo, ahora que ella ya no puede hacerlo). Quienes conocemos el tema sabemos, efectivamente, que la tortura en España no es -y sigue no siéndolo- un acontecimiento insólito. Amnistía Internacional ya está dando pruebas muy responsables de este lamentable fenómeno, que pone en entredicho las protestas de los dirigentes políticos españoles a favor del respeto de los derechos humanos en otros países. Hasta dónde llega la hipocresía y el cinismo de esos dirigentes es un asunto a dilucidar. Estamos ante una gran vergüenza histórica.

En cuanto a hoy mismo, voy a tratar de volver a la luz un término que E. F. usaba con lucidez a la vista de determinadas situaciones como la que estamos viviendo durante estos días: ese término es «el revuelo». El caso es que se permite y tolera, cuando no es que se preconiza, el uso de la tortura policíaca, y ello por parte de los políticos en ejercicio en las alturas del poder; y, de pronto, un día, alguno de los episodios de esa práctica cotidiana en los cuartelillos de la Policía y de la Guardia Civil es objeto de un gran «revuelo», como el otro día, cuando se conoció el parte médico de un detenido (Igor Portu), habiéndose dado unos días antes un escalofriante testimonio de torturas (Gorka Lupiañez). En este caso está clara la causa del revuelo: la publicación del parte médico; pues, de no haberse producido ésta, el caso se hubiera ocultado bajo el mismo silencio de siempre, y el ministro del Interior no se hubiera apresurado a convocar a los periodistas, aunque lo cierto es que lo hizo para recoger el revuelo y desmentir la legitimidad de las inquietudes reales vertidas en él. O sea, para tratar de establecer el hecho de que la tortura es un hecho insólito entre nosotros y se está pronto a sancionar tales hechos con la debida severidad en el caso de que se confirmen; lo que, sencillamente, no es cierto, aunque algún día quizás -ojalá- lo sea. Pero eso depende, aquí y ahora, particularmente de usted y de sus colaboradores, señor Presidente.

Así pues, lo que ha acontecido ahora -un cierto «revuelo»- no ha sido, ay, que el ministro Pérez Rubalcaba se haya inquietado sinceramente por la gravedad de la situación y que por ello haya convocado en seguida una conferencia de prensa, porque hace apenas quince días se produjo un testimonio escalofriante y que huele a verdad por todos sus poros -el de Gorka Lupiañez- sin que el señor ministro haya movido un dedo, al menos públicamente, sobre ese caso.

En seguida se ha advertido que no es que algo haya cambiado -algo haya empezado a cambiar- en la cabeza o en el corazón de ese ministro, sino que ha llegado el momento del «revuelo», con el cual se tratará precisamente de ocultar la cuestión una vez más, en la más fétida tradición de aquel ministro de apellido Rosón, que cubrió en el Parlamento español el repugnante caso de Almería, en el que tres jóvenes y pacíficos obreros santanderinos iban a la primera Comunión de la hermanita de uno de ellos en Almería, y aparecieron muertos, con los huesos rotos, y quemados dentro de su coche en una carretera secundaria, después de haber sido detenidos por la Guardia Civil, que los había tomado por vascos. El ministro informó a los señores diputados de que habían fallecido en un accidente de carretera cuando eran trasladados de uno a otro cuartelillo y trataban de escaparse y asesinar a los guardias civiles que los trasladaban. En aquel caso la Guardia Civil superó los horrores del llamado en su día «crimen de Cuenca».

Ahora el señor Pérez Rubalcaba acepta como verdad indiscutible que las lesiones se han producido según el cuento de la Guardia Civil, que otras veces ha herido en la tripa a manifestantes al disparar tiros al aire; y podríamos diseñar aquí una gran galería de otros horrores, muchos aún en la memoria de esta generación. En realidad se trata de episodios que dejan chiquita la que Borges llamó «historia universal de la infamia».

Señor Rodríguez Zapatero, tenga usted a bien apadrinar una actividad a favor de la erradicación de estos usos y costumbres. No se instale usted definitivamente en las filas del cinismo y de la hipocresía en las que se instalaron sus antecesores, por ejemplo mediante tan grandes hazañas como la creación y el mantenimiento de los GAL. ¿Será posible esperar de usted algo todavía? Con esta esperanza, muy maltrecha por los hechos, es verdad, le he escrito hoy este pequeño y honesto mensaje, desde mi convencimiento de la indeseabilidad de toda violencia.

Respetuosamente.

Alfonso Sastre

Sobre el autor:
http://es.wikipedia.org/wiki/Alfonso_Sastre
http://www.sastre-forest.com/